Na de aangename kennismaking met de blog van mijn dochter Lotte, opgestart om iedereen te laten mee genieten van haar verblijf in Finland,heb ik vandaag haar hulp in geroepen om ook voor mij een blog aan te maken. Daarna was het met de hulp van een creatieve taalspeurneus in mijn buurt slechts een kwestie van enkele minuten om een gepaste titel aan deze blog te koppelen. Er werd gekozen voor 'lijf-spre(u)ken 2014'. Waar deze titel voor mij de kern van de blog gevat samenvat, laat ik de lezer maar zelf zoeken naar elke mogelijke betekenis er van.
Deze blog heeft een dubbel doel. Enerzijds wil ik iedereen die dit wenst op de hoogte houden van mijn komende gevecht tegen de kanker die opnieuw in mijn lijf is opgedoken. Het is een middel om tegemoet te komen aan de vraag van een aantal mensen om hen op de hoogte te willen houden, over mijn gezondheid, mijn genezing, mijn herstel...of kortom hoe het met mij gaat. Anderzijds zie ik het ook als een opportuniteit en kans om mijn eigenste gevoelens en gedachten gedurende dit ganse proces te kunnen ventileren. Noem het maar een soort van klankbord, waar ik mijn verhaal kwijt kan.
Het verhaal zal soms al eens hard zijn, dan al eens doorspekt van emoties, maar vooral wil ik mijn persoonlijk verhaal brengen, dat kan helpen om wat gebeurt een plaats te geven.Misschien is het dan ook zinvol om even kort te schetsen wat mij overkomen is.
In 2012 kreeg ik te horen dat ik kwaadaardige gezwellen in mijn lijf had. Na een uitgebreid onderzoek luidt de harde diagnose: een vrij zeldzaam lymfome, categorie non-hodgkin, T-cellig.
Dokters stellen voor om te starten met chemo. Na 5 kuren CHOP werd ik kankervrij verklaard en kon ik aan mijn herstel beginnen. Ik was enorm blij om in januari 2014 weer aan de slag te kunnen op school. Het leek er op dat ik een donkere periode kon afsluiten. Helaas kreeg ik enkele weken na deze start te horen dat ik hervallen was. Ook al weet je dat dit kan gebeuren, zo'n nieuws hakt er toch behoorlijk in. Veel nadenk-tijd krijg je echter niet, want je moet al vlug een keuze maken uit enkele mogelijke therapieën. Ik heb - na enig beraad - gekozen voor een nieuwe (en zwaardere) chemokuur DHAP, gekoppeld aan een autologe stamceltransplantatie. Dit zou de meeste kans op genezing inhouden, maar een garantie heb je uiteindelijk ook hier niet. Op dinsdag, 11 maart 2014 start ik met mijn 1ste behandeling (chemo). Hiervoor moet ik een poos in het ziekenhuis verblijven, aangezien deze behandeling toch een meer intensieve opvolging vereist.
Ziezo, dat was mijn eerste post op deze blog. Wie weet, bij leven en welzijn, tot een volgende keer? En ja, wie dit wenst, kan en mag uiteraard ook een reactie posten. Tot ziens!
