Mensen, het is zwaar geweest, maar nu kan ik de focus volledig op mijn herstel gaan leggen.
Na de stamceltransplantatie ben ik in een serieuze 'dip' getuimeld.
Uiteraard kreeg ik te maken met een gebrek aan eetlust, waardoor ik volledig afhankelijk werd van sondevoeding. Gedurende 10 dagen kreeg ik geen hap door de keel. Door een ontstoken mond (zweren, aften, ontstoken slijmvlies...) lukt het je echt niet om een hapje of drankje binnen te houden. Nu nog blijft 'eten' een hele opgave, maar we proberen uit te zoeken wat mij smaakt en wat niet, want daar heeft het veel mee te maken: smaak!
Ik voel wel dat de moeilijkste weg bijna afgelegd is, maar het wordt nog doorbijten om die conditie terug op peil te krijgen. Elke 4 stappen die ik door het huis slenter, moeten steevast gevolgd worden door een rustpauze.
Vanaf nu sluit ik ook mijn blog af.
Ik heb mijn verhaal kunnen vertellen en ik hoop dat de lezers er ook wat aan gehad hebben. Zoals gezegd, staan er nog maanden revalidatie voor de boeg, want het lijkt alsof ik voor heel wat normale activiteiten opnieuw van 'nul' moet beginnen.
Ik dank tenslotte de lezers voor de mooie reacties en ik kijk er al naar uit om elkaar in andere (en betere) omstandigheden te mogen ontmoeten.
Ciao!
